دلم می خواد دعوا کنیم

•تو بگی

•من بگم!

•تو صداتو ببری بالا!

•من صدامو ببرم بالا!

•تو داد بزنی

•من داد بزنم!

•تو بلندتر داد بزنی

•من بلندتر داد بزنم

•تو بلندتر داد بزنی و عصبانی بشی

•من بلندتر داد بزنم و با مشت بکوبم تو سینه ات!

•تو دستامو بگیری

•من باز داد بزنم...

•توبگی بس کن!

•من بغض کنم و باز داد بزنم...!

•تو بخوای آرومم کنی

•من گریه کنم و سرمو تکون بدم و تقلا کنم و باز داد بزنم...

•تو دستامو ول کنی و  محکم بغلم کنی

•من صورتم رو  فشار بدم به سینه تو با مشت بکوبم تو سینه تو باز گریه کنم

•تو نوازشم کنی

•من هق هق بزنم و با مشت بکوبم تو سینه ات و باز گریه کنم

•تو بوسم کنی  و دستامو بگیری وبگی دوستت دارم بسه دیگه

 

 

روزي جوان ثروتمندي نزد استادي رفت و گفت: عشق را چگونه بيابم تا زندگاني نيكويي داشته باشم؟ استاد مرد جوان را به كنار پنجره برد و گفت: پشت پنجره چه مي‌بيني؟ مرد گفت: آدم‌هايي كه مي‌آيند و مي‌روند و گداي كوري كه در خيابان صدقه مي‌گيرد. سپس استاد آينه بزرگي به او نشان داد و گفت: اكنون چه مي‌بيني؟ مرد گفت: فقط خودم را مي‌بينم. استاد گفت: اكنون ديگران را نمي‌تواني ببيني. آينه و شيشه هر دو از يك ماده اوليه ساخته شده‌اند، اما آينه لايه نازكي از نقره در پشت خود دارد و در نتيجه چيزي جز شخص خود را نمي‌بيني. خوب فكر كن! وقتي شيشه فقير باشد، ديگران را مي‌بيند و به آن‌ها احساس محبت مي‌كند، اما وقتي از نقره يا جيوه (يعني ثروت) پوشيده مي‌شود، تنها خودش را مي‌بيند. اكنون به خاطر بسپار: تنها وقتي ارزش داري كه شجاع باشي و آن پوشش نقره‌اي را از جلوي چشمهايت برداري تا بار ديگر بتواني ديگران را ببيني و همه را دوستشان بداري اينبار نه به خاطر خودت بلكه به خاطر خدا . آن‌گاه خواهي دانست كه" عشق يعني دوست داشتن ديگران

استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟

چرا مردم هنگامى که خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟

شاگردان فکرى کردند و یکى از آن‌ها گفت: چون در آن لحظه آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم.

استاد پرسید: این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است؛

اما چرا با وجودى که طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟

آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت کرد؟

چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟

شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند اما پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد.

سرانجام او چنین توضیح داد: هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند،

قلب‌هایشان از یکدیگر فاصله می‌گیرد.

آن‌ها براى این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند؛

هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آن‌ها باید صدایشان را بلندتر کنند.

سپس استاد پرسید:

هنگامى که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟

آن‌ها سر هم داد نمی‌زنند بلکه خیلى به آرامى با هم صحبت می‌کنند

چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است.

فاصله قلب‌هایشان بسیار کم است.

استاد ادامه داد: هنگامى که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد،

چه اتفاقى می‌افتد؟ آن‌ها حتى حرف معمولى هم با هم نمی‌زنند

و فقط در گوش هم نجوا می‌کنند و عشقشان باز هم به یکدیگر بیشتر می‌شود.

سرانجام، حتى از نجوا کردن هم بی‌نیاز می‌شوند

و فقط به یکدیگر نگاه می‌کنند.

این هنگامى است که دیگر هیچ فاصله‌اى بین قلب‌هاى آن‌ها باقى نمانده باشد.

تو را هيچگاه نمي توانم از زندگي ام پاک کنم

چون تو پاک هستي

مي توانم تو را خط خطي کنم

که آن وقت در زندان خط هايم براي هميشه ماندگار ميشوي

و وقتي که نيستي بي رنگي روزهايم

را با مداد رنگي هاي

يادت رنگ مي زنم

يك بار خواب ديدن تو...

به تمام عمر مي‌ارزد پس نگو...

نگو که روياي دور از دسترس، خوش نيست...

قبول ندارم گرچه به ظاهر جسم خسته است،

ولي دل دريايست...

تاب و توانش بيش از اينهاست.

دوستت دارم و تاوان آن هرچه باشد

براي عشق تمنا كن ولي خار نشو

براي عشق قبول كن ولي غرورتت را از دست نده

براي عشق گريه كن ولي به كسي نگو.

براي عشق مثل شمع بسوز ولي نگذار پروانه ببينه.

براي عشق پيمان ببند ولي پيمان نشكن .

براي عشق جون خودتو بده ولي جون كسي رو نگير .

براي عشق وصال كنولي فرار نكن .

براي عشق زندگي كن ولي عاشقونه زندگي كن .

براي عشق بمير ولي كسي رو نكش .

براي عشق خودت باش ولي خوب باش